Göz yaşlarını dökerken bulutlar,

bir kadın soyunuyordu özlemini.

Yerle yeksan hayallerini,

yapraklar arasına,

bırakır gibiydi.

Saçlarında ki beyaz hatıralar,

alıngan bakıyordu.

Kûfi bir cümle okunuyordu gamzesinden.

Atın beni sevdanın kül olmadığı yerlere!

Cılız bir yalnızlığı kucaklarken.

Yaralı bir kaçak gibi,

kimliğini kaybetmiş,

bir aşkın gölgesinde,

tüm şiirlerin ağzını kapıyordu.

Titrek elleri ile...

Siyaha çalan gözyaşlarından,

hüzzam bir şarkı duyuluyordu.

Atın beni 

sevdanın pul olmadığı yerlere